Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Σ'Εκείνον..

Ίσως να ήτανε μια νύχτα σ'ενα όνειρο
όπου σε είδα για πρώτη μου φορά
από την νύχτα εκείνη με κρατάς για όμηρο
και δεν ξεφεύγω πια, αγάπη μου γλυκιά

Πέρασε χρόνος μα ακόμα υπάρχεις μέσα μου
κι ας έχεις φύγει πια,αγάπη μου γλυκιά
ποτέ σου δεν αισθάνθηκες τον πόνο μου
κι ούτε μου ζήτησες να μείνω στην σκλαβιά

Παράδεισος και κόλαση η φυλακή σου
Εισ'ένα όνειρο που χάθηκε με την αυγή
Ποτέ δεν μου δωσες λίγη από την σκέψη σου
ποτέ δεν μου δωσες αληθινό φιλί

Κι όμως εγώ επέλεξα να ζώ για σενα
Επιλογή μου για εσένα να πεθαίνω
Και η ανάγκη μου οι δυό να γίνουμ'ένα
Με κάνει ν'αναπνέω μόνο για να περιμένω

Πέρασαν μήνες και τ'όνειρο έγινε εφιάλτης
Εσύ είσαι ακόμα πιο μακριά και δεν με θυμάσαι
Όμως εγώ περπατώ ασταμάτητα,σαν υπνοβάτης
Σε ψάχνω παντού,γιατί κάπου πρέπει να'σαι

Δεν ήσουν όνειρο της νύχτας,ούτε όραμα
Είσαι η αλήθεια της ζωής μου η πικρή
Που η καρδιά μου σ'έκανε όνειρο το χάραμα
Να συντροφεύεις την ύπαρξη μου κάθε στιγμή

Ήσουν η ελπίδα μου για ένα ωραίο αύριο
Μα τόσα σήμερα την σβήνεις λίγο-λίγο
Όλο το είναι μου μοιάζει τόσο μακάβριο
και η ψυχή μου σβήνει μαζί σου,λίγο-λίγο..

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Χωρισμός

Δεν τολμάω να σκεφτώ
το τι θα γίνει μετά
όταν όλα τα φώτα θα σβήσει η καρδιά
Δεν τολμάει το μυαλό
να ξεστρατίσει μακριά
Αφού αρχίζω το τέλος να νιώθω κοντά
Κι όμως το ξέρεις,όπως το ξέρω
πως δεν περνά ούτε λεπτό που να μην τρέμω
που να μην διώχνω αυτόν τον χωρισμό..

Δως μου λίγο χρόνο ακόμα
να συνηθίσω στην καινούργια μου ζωή
Δως μου μια μέρα,μια στιγμή
να βρώ την δύναμη για μια νέα αρχή

Όμως αν θέλεις να γυρίσεις,
ξέρεις πως σε περιμένω
Δεν θέλω συγνώμη να ζητήσεις
πάντα το ίδιο θα σε θέλω
Η καρδιά μου σε συγχωρά
φτάνει να'ρθεις ξανά..
Η καρδιά μου θέλει ένα σ'αγαπώ
κι όλα τα λάθη θα σβήσουν στο λεπτό..

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Ατέλειωτα βράδια

Καρδιά μου κράτα ακόμα λίγο
για να βγάλουμε κι αυτό το βράδυ
που αγαπώ και σβήνω
αναμνήσεις και τσιγάρα στο σκοτάδι..
Όλες με κοροϊδεύουν
την ψυχή μου την κατατρυπάνε
και τα λεπτά δεν φεύγουν
ούτε πέντε δεν πιστεύω να'ναι..

Της ζωής τα καμώματα, η μοίρα τα ορίζει
μ'ερωτικά δολώματα την καρδιά μας να την σκίζει
Και δεν λυπάμαι που έφυγες, μόνο τα βράδια ξενυχτάω
μα υποφέρω που έλεγες "για μια ζωή θα σ'αγαπάω"..

Η μοναξιά με πνίγει
έξω αρχίζει επιτέλους να χαράζει
μα εσύ δεν έχεις φύγει
την καρδιά μου η σκιά σου κομματιάζει
Δεν σε μισώ που πάλι
κάπου θα γυρνάς με κάποιαν άλλη
Μα με μισώ που ξέρω
οτι μια ζωή για σένα θα υποφέρω..